Όποιος θέλει να μιλήσει για την Κάλυμνο και να πει την αλήθεια, θα πρέπει πρώτα να γνωρίσει τη θάλασσα και να την αγαπήσει. Γιατί όσο υπάρχει θάλασσα θα μπορούμε να μιλάμε και για την Κάλυμνο και για τους Καλύμνιους. Θα μπορούμε να μιλάμε για μια ξεχωριστή ράτσα ανθρώπων που δένονται παθιάρικα με έναν άνυδρο βράχο στο Αιγαίο, γιατί εκεί είναι το τελευταίο λιμάνι τους και το πιο επιθυμητό απ’ όλα. Αν πιστέψουμε τον Ηρόδοτο οι πρώτοι κάτοικοι της Καλύνδας (έτσι λεγόταν η Κάλυμνος τον 4ο αιώνα π.Χ.) ήταν Δωριείς από την Επίδαυρο. Από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο ξερό, βραχώδες νησί, δεν βρήκαν άλλη διέξοδο παρά μονάχα στη θάλασσα. Το συντηρητικό κι αμετακίνητο πνεύμα των Δωριέων έπαψε να είναι δεμένο με τη γη, έγινε ανήσυχο και τολμηρό, ριψοκίνδυνο κι ανικανοποίητο. Κι η Κάλυμνος τι ήταν; Σημάδι στο Αιγαίο σημαντικό, γιατί εκεί έμενε η οικογένειά τους και από εκείνους περίμενε να ζήσει. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσες αλλαγές και αν έχουν δει τα μάτια γενεών και γενεών Καλύμνιων, η αλήθεια τους είναι ίδια ακριβώς και η ζωή τους δένεται μοναδικά με την θάλασσα, αλλά και με τον κίνδυνο. Σφουγγαράδες, ψαράδες, ριψοκίνδυνοι, απείθαρχοι, πολυμήχανοι, πανούργοι, φιλότιμοι, φιλόξενοι… κοσμητικά επίθετα για τους ανθρώπους που έκαναν αυτό το νησί διάσημο στα πέρατα του κόσμου.
Στις μέρες μας η Κάλυμνος αφτιασίδωτη και ανεπιτήδευτη όπως πάντα, καμαρώνει όχι μόνο για την αυθεντικότητα του χαρακτήρα της αλλά και για τα ίδια τα βράχια της. Μερικές από τις ομορφότερες αναρριχητικές διαδρομές στην Ευρώπη βρίσκονται εδώ και το όνομα της Καλύμνου για ακόμη μια φορά κάνει το γύρο της γης. Είναι ώρα να την γνωρίσετε κι εσείς από κοντά… έτσι δεν είναι;
