* Στο ακρωτήριο Κεφάλα, στη βορειοδυτική ακτή της Κέας, έχει εντοπιστεί υπαίθριος οικισμός της Τελικής Νεολιθικής ή Χαλκολιθικής περιόδου (τέλη 4ης χιλιετίας, γύρω στο 3300 π.Χ.). Η μικρή κοινότητα ζούσε σε ορθογώνιες, λιθόκτιστες οικίες και ασχολούνταν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την καλαθοπλεκτική, την αλιεία και το θαλάσσιο εμπόριο (μηλιακός οψιανός), καθώς και τη μεταλλοτεχνία, όπως φαίνεται από τα ίχνη χυτηρίων χαλκού. Το νεκροταφείο του οικισμού αποτελείται από κτιστούς, ορθογώνιους και κυκλικούς, ατομικούς ή ομαδικούς τάφους. Θεωρείται το πρώτο οργανωμένο εκτός οικισμού νεκροταφείο του αιγαιακού χώρου.
<Τα ευρήματα και τα κτερίσματα της Κεφάλας την εντάσσουν στην πολιτιστική φάση Αττικής-Αίγινας της Τελικής Νεολιθικής, η οποία στο χώρο των Κυκλάδων δεν έχει εντοπιστεί σε άλλη θέση. Το στοιχείο αυτό κάνει ιδιαίτερα σημαντική τη θέση της Κέας στο προϊστορικό Αιγαίο, αφού μαζί με το Σπήλαιο του Ζα στη Νάξο (Νεότερη και Τελική Νεολιθική) και τη φάση της Νεότερης Νεολιθικής από το Σάλιαγκο της Αντιπάρου παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες για την εμφάνιση και εξέλιξη στο Αιγαίο της μεταβατικής περιόδου μεταξύ της εποχής του Λίθου και της εποχής του Χαλκού.