Eίναι ένας από τους πιο σπουδαίους προϊστορικούς οικισμούς στο Αιγαίο. Η δόμηση του οικισμού ήταν πυκνή και έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια από τους ανασκαφείς να διαχωριστούν οι διαφορετικές περίοδοι κατοίκησης με τα αντίστοιχα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η ύπαρξη κυκλώπειων τειχών που είναι σήμερα ορατά σε μεγάλο μήκος και ύψος. Η αρχαιολογική έρευνα έδειξε ίχνη κατοίκησης από την αρχή της Πρώιμης εποχής του Χαλκού (περίπου 3000 π.Χ.) έως τα μέσα της Υστερης εποχής του Χαλκού (περίπου 1250 π.Χ.), με μοναδικές εξαιρέσεις ένα ιερό κι ένα μεγαρόσχημο κτίριο της Μυκηναϊκής περιόδου των οποίων η χρήση συνεχίστηκε έως το 1100 π.Χ. που η πόλη εγκαταλείφθηκε.
Τα ευρήματα είναι πολλά και υποδηλώνουν τις δραστηριότητες των κατοίκων (θρησκευτικές, κοινωνικές, βιοτεχνικές, αγροτικές κλπ.), καθώς και το πυκνό δίκτυο επαφών τους με τις υπόλοιπες Κυκλάδες (Θήρα, Κέα, Νάξο), την Κρήτη, τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, την ηπειρωτική Ελλάδα και την Ανατολική Μεσόγειο, που στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στο εμπόριο του ντόπιου οψιανού.
Εκτός από το πλήθος των πήλινων αγγείων, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα λίθινα, πήλινα και χάλκινα ειδώλια (κυρίως η επονομαζόμενη «Κυρία της Φυλακωπής» που βρέθηκε στο ιερό, έργο της Μυκηναϊκής περιόδου), όπως επίσης μια πινακίδα Γραμμικής Α΄, χάλκινα αντικείμενα και λίθινα αγγεία. Εντυπωσιακό εύρημα αποτελεί μια χρυσή μάσκα προσώπου που βρέθηκε και αυτή στο ιερό. Συστηματική ανασκαφή στο χώρο ξεκίνησε το 1896 από την Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή και συνεχίστηκε το 1911, το 1963 και τα έτη 1974-1977.
Info
Τηλ. +30 22870 41290
