Την εποχή των Ιπποτών στο σημείο όπου σήμερα εκτείνεται η σύγχρονη πόλη της Ρόδου υπήρχαν μόνο χωράφια και εκκλησάκια. Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται μετά την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους, οπότε απαγορεύτηκε στους χριστιανούς να κατοικούν μέσα στον περιτειχισμένο οικισμό. Τα βράδια οι Τούρκοι έκλειναν τις πόρτες των τειχών και οι Ελληνες, που είχαν εκεί τα μαγαζιά τους, έβγαιναν έξω. Στα χωράφια του Μανδρακίου λοιπόν έκτισαν οι Έλληνες τα σπιτάκια τους, κολλητά το ένα στο άλλο. Αυτές οι παλιές συνοικίες ονομάζονται «μαράσια», αλλά σήμερα υπάρχουν λίγα μόνο υπολείμματά τους.
Το παραλιακό τμήμα του Μανδρακίου, με τα επιβλητικά διοικητικά κτίρια των Ιταλών, φέρει τη σφραγίδα του διοικητή Mario Lago και του επικεφαλής αρχιτέκτονα Florestano di Fausto. Η Νέα Αγορά είναι ένα τεράστιο πολυγωνικό κτίριο αραβικής τεχνοτροπίας. Περιμετρικά, από έξω και στο αίθριο που βρίσκεται στο εσωτερικό του, είναι γεμάτο καταστήματα, ταξιδιωτικά γραφεία, καφετέριες, καφενεία, εστιατόρια.
Εξω από τη Νέα Αγορά βρίσκονται οι αφετηρίες των αστικών και των υπεραστικών λεωφορείων και η πιάτσα των ταξί.
Η πλατεία Ελευθερίας
Εκτείνεται κατά μήκος του λιμανιού, δίπλα στη θάλασσα, και περιβάλλεται από μνημειώδη οικοδομήματα: την Τράπεζα της Ελλάδος, το αναψυκτήριο Ακταίον, το Δικαστικό μέγαρο, το Λιμεναρχείο, το Ταχυδρομείο.
Βόρεια της πλατείας Ελευθερίας βρίσκεται η πλατεία Βασιλέως Γεωργίου, περιτριγυρισμένη και αυτή από από ιταλικά κτίρια. Το πιο εντυπωσιακό είναι το Διοικητήριο, ένα ομοίωμα του παλατιού των δόγηδων της Βενετίας. Κτίστηκε μεταξύ 1924-36 και ήταν η έδρα του Ιταλού διοικητή των Δωδεκανήσων. Δίπλα του ξεχωρίζει το μέγαρο της Αρχιεπισκοπής και αμέσως μετά η εκκλησία του Ευαγγελισμού, η μητρόπολη της Ρόδου, με αγιογραφίες του Φώτη Κόντογλου. Είναι πιστό αντίγραφο του ναού του Αγίου Ιωάννη των Ιπποτών που βρισκόταν δίπλα στο Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου και καταστράφηκε ολοσχερώς μετά από έκρηξη το 1856. Η «φοντάνα» στο προαύλιο της εκκλησίας είναι αντίγραφο της κρήνης του Viterbo, πόλης της Βόρειας Ιταλίας. Από την άλλη μεριά του δρόμου βρίσκονται το Δημαρχείο και το Εθνικό Θέατρο.
Πίσω από την παραλιακή οδό απλώνεται το εμπορικό κέντρο γεμάτο καταστήματα, τράπεζες, ξενοδοχεία, καφετέριες, εστιατόρια κ.α.
Τα λιμάνια
Η πόλη της Ρόδου έχει τρία λιμάνια: το Μανδράκι, το Μεγάλο Λιμάνι (ή Εμπορικό), όπου δένουν τα φέρι μπόουτ, και το λιμάνι της Ακαντιάς. Το λιμάνι του Μανδρακίου είναι ρηχό, κατάλληλο μόνο για τα κότερα και τα μικρά πλοία που κάνουν εκδρομές στις παραλίες της Ρόδου και στα γειτονικά νησιά. Στην είσοδό του, πάνω σε δυο ψηλές κολώνες από πωρόλιθο, βρίσκονται τα σύμβολα του νησιού: ένα χάλκινο ελάφι και μια χάλκινη ελαφίνα. Σύμφωνα με μια παράδοση, μάλλον ανακριβή, κάποτε στη θέση των ελαφιών στεκόταν ο Κολοσσός. Τα πλοία έπλεαν κάτω από τα πόδια του και το πέρασμα έκλεινε τα βράδια με αλυσίδα. Στην άκρη του μόλου του λιμανιού του Μανδρακίου βρίσκεται το μικρό φρούριο του Αγίου Νικολάου, που έχτισε ο δούκας Φίλιππος της Βουργουνδίας το 1464-67. Στον ίδιο μόλο, που προσφέρεται για απογευματινούς περιπάτους, υπάρχουν και τρεις ανεμόμυλοι. Βρίσκονται εκεί από τον 15ο αιώνα και άλεθαν τα σιτηρά που μετέφεραν τα εμπορικά πλοία.
