Η αρχιτεκτονική στη Λέρο παρουσιάζει έναν σπάνιο μορφολογικό πλουραλισμό, καθώς το παραδοσιακό νησιώτικο ύφος συνυπάρχει με τον αστικό νεοκλασικισμό και τον πρώιμο ιταλικό μοντερνισμό.
Τα παραδοσιακά σπίτια στους οικισμούς του νησιού φέρουν τη χαρακτηριστική μοβ στέγη, την αποκαλούμενη «πατελιά». Στην ύπαιθρο οι μακρόστενες ισόγειες δομήσεις ονομάζονται «κατοικιές» και αποτελούν την δωδεκανησιακή εκδοχή της αγροικίας. Από το β’ μισό του 19ου αιώνα το νησί απέκτησε ένα αξιόλογο κτιριακό απόθεμα νεοκλασικών εξοχικών και επαύλεων, κτισμένων από ομογενείς εξ Αιγύπτου και Ρωσίας. Τα περισσότερα βρίσκονται στην Αγία Μαρίνα και στον Πλάτανο και διακρίνονται για τις συμμετρικές γραμμές τους. Η προσάρτηση της Λέρου στις Ιταλικές κτήσεις από το 1912 μέχρι τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου έδωσε την αφορμή να δημιουργηθεί μια εντελώς καινούργια πόλη, το Λακκί. Εδώ οι Ιταλοί δημιούργησαν ένα εξαιρετικό σύνολο μεσογειακού ρασιοναλισμού σε επίπεδο πολεοδομικού σχεδιασμού και πρωτότυπης αρχιτεκτονικής δημιουργίας.
