Ενετοί και Φράγκοι την είπαν Αρζαντιέρα, δηλαδή Ασημένια, για τα γκριζόλευκα βράχια που θα σε υποδεχτούν αναδυόμενα από μία θάλασσα αστραφτερή και διάφανη, καθώς πλησιάζεις το λιμάνι της Ψάθης . Κάποιοι περιηγητές πίστευαν ότι το όνομα οφείλεται σε αρχαία ορυχεία αργύρου, τα οποία όμως δεν έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί. Όμως οι κάτοικοί της, εδώ και χιλιάδες χρόνια, τη λένε πάντα Κίμωλο δείχνοντας έτσι απεριόριστο θαυμασμό σ’ ένα τόπο με τη δική του μοναδική προσωπικότητα που, μπορεί μ’ ένα ανεξήγητο τρόπο να αιχμαλωτίζει τη σκέψη τους και την καρδιά τους.
Με τη λιτή και προσιτή ομορφιά του, το νησί σε κερδίζει, κιόλας, με την πρώτη ματιά. Φαίνεται τόσο ήμερο!
Κι όμως γελιέσαι, γιατί η Κίμωλος είναι γέννημα του θυμού των ηφαιστείων. Θα σου το πουν πέτρες σε κάθε πιθανή και απίθανη απόχρωση, βότσαλα με ανεκτίμητα λαμπυρίσματα, ξανθές αμμουδιές, βράχια με σχήματα που δεν είχες φανταστεί πως υπάρχουν, θερμές πηγές που αναβλύζουν δίπλα στη θάλασσα.
