Η πρώτη εικόνα που θα αντικρίσει ο επισκέπτης της Σερίφου είναι οι άγονες ράχες με τις «πετρωμένες μορφές» που παραπέμπουν στον μύθο του Περσέα. Υστερα, το καράβι στρίβει προς το λιμάνι και τότε βλέπει μπροστά του το Λιβάδικαι τη Χώρα, επιβλητική, με τα κυβόσχημα, λευκά σπίτια της γαντζωμένα στον κωνικό βράχο, ίδια με λευκή λάβα που πάγωσε.
Η Σέριφος ανέκαθεν έκρυβε θησαυρούς στα σπλάχνα της. Σήμερα χαρίζει απλόχερα την ξεχωριστή της ενέργεια στους πιστούς «εραστές» της, τους ανθρώπους που τη γνώρισαν, την αγάπησαν, έφτιαξαν σπίτια εδώ και την έκαναν προορισμό για τις διακοπές τους κάθε καλοκαίρι. Ανθρώπους που τη λατρεύουν για την αυθεντικότητα και τον ερωτισμό της. Για τις υπέροχες παραλίες με τα ταβερνάκια πάνω στην άμμο και τα αρμυρίκια. Για τη μοναδική ατμόσφαιρα του Μεγάλου Λιβαδιού με τα βαγονέτα και τις παλιές σκάλες φόρτωσης που χάσκουν πάνω από τα βαθιά μπλε νερά μαρτυρώντας χρόνια μεταλλευτικής δραστηριότητας και ανθρώπινου μόχθου. Για την άγρια ομορφιά της, τα μονοπάτια και φυσικά το κάστρο και τη Χώρα της. Οταν σταθείς εκεί, στην άκρη του γκρεμού, νομίζεις ότι θα απογειωθείς ακολουθώντας, σαν τους γλάρους, τα θερμικά κύματα.
