Στη Μύκονο, τη Δήλο και τη Ρήνεια αναπτύχθηκε η υφαντική τέχνη. Από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα οι γυναίκες έφτιαχναν εξαιρετικά υφαντά από μετάξι, λινάρι και βαμβάκι. Οι Μυκονιάτισσες υφάντρες δεν περιορίστηκαν στην κάλυψη των οικογενειακών αναγκών, αλλά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. πουλούσαν υφαντά στους επισκέπτες που έρχονταν για να θαυμάσουν τις αρχαιότητες της Δήλου. Μετά το 1954 και για μια εικοσαετία, τα μυκονιάτικα υφαντά γνώρισαν περίοδο ακμής. Η φήμη τους ξεπέρασε τα σύνορα της Ελλάδας -μάλιστα, εκείνη τη περίοδο λειτουργούσαν στο νησί περίπου 500 αργαλειοί.
Info
– Το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μυκόνου οργανώνει κάποια εκπαιδευτικά προγράμματα σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί η τέχνη της υφαντικής στο νησί.