Στη Ρόδο γεννήθηκαν πολλοί ποιητές, λόγιοι και καλλιτέχνες, είναι μάλιστα μια από τις εφτά πόλεις που διεκδικούν την καταγωγή του Ομήρου. Η μεγαλύτερη πνευματική φυσιογνωμία που ανέδειξε το νησί ήταν ο Κλεόβουλος, τύραννος της Λίνδου, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας.
Το πάθος των αρχαίων Ροδίων ήταν η γλυπτική. Αν αναλογιστεί κανείς πως μόνον ο Κάσσιος το 42 μ.Χ. έκλεψε 3.000 αγάλματα και τα φυγάδευσε στη Ρώμη, θα υποθέσει πως στο νησί υπήρχαν περισσότερα αγάλματα από ό,τι άνθρωποι!
Ο πιο φημισμένος Ρόδιος γλύπτης ήταν ο Χάρης ο Λίνδιος, ο κατασκευαστής του Κολοσσού. Αξιόλογα έργα, όπως η Αφροδίτη, η κεφαλή του Ηλίου κ.λπ. έχουν παραμείνει στη γενέτειρά τους και εκτίθενται στο Αρχαιολογικό μουσείο της Ρόδου.
Δημοφιλής στα αρχαία χρόνια ήταν και η αγγειοπλαστική. Το πιο διάσημο αγγείο εκείνης της εποχής είναι το «Πινάκιο του Ευφόρβου», που απεικονίζει τη μονομαχία Έκτορα και Μενελάου και βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο. Η παράδοση συνεχίστηκε και στο Μεσαίωνα και οι καλλιτέχνες αντλούσαν πολλά στοιχεία από την περσική αγγειοπλαστική. Επιβίωσε μέχρι σήμερα, με τα χαρακτηριστικά ροδίτικα πιάτα που διακοσμούν τους τοίχους των παραδοσιακών σπιτιών.
ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΚΟΟΝΤΟΣ
Το «Σύμπλεγμα του Λαοκόοντος» είναι ένα γλυπτό που επηρέασε καθοριστικά την ευρωπαϊκή τέχνη μετά την Αναγέννηση. Είναι έργο του 2ου αιώνα π.Χ., φτιαγμένο από τους Ρόδιους γλύπτες Πολύδωρο, Αθανόδωρο και Αγήσανδρο. Σήμερα βρίσκεται στο μουσείο του Βατικανού. Ο Λαοκόων ήταν ο Τρώας ιερέας που προσπάθησε να πείσει τους συμπατριώτες του να μην βάλουν μέσα στην Τροία το Δούρειο Ίππο του Οδυσσέα. Ο θεός Απόλλων, που ήταν ταγμένος με το μέρος των Ελλήνων, έστειλε δηλητηριώδη φίδια για να θανατώσουν τον Λαοκόοντα και τους δυο γιους του.