Είναι κτισμένη στο χείλος του μεγάλου γκρεμού που σημαδεύει την βορινή πλευρά του νησιού σε υψόμετρο περίπου 300μ. Κατανέμεται σε δυο συνοικίες, το Κάστρο και το Χωριό.
Το Κάστρο είναι η παλαιότερη συνοικία και έχει κάτασπρα σπίτια άνω των 100 ετών, μια μεγάλη πλατεία και την εκκλησία της Παντάνασσας. Επίσης, γραφικότατες ταβέρνες, λιγοστά καφενεία κι ακόμη πιο λίγα μπακάλικα. Εισέρχεστε από το «παραπόρτι» στο ΝΔ άκρο της. Στα ασβεστωμένα σοκάκια ανθίζουν βουκαμβίλιες, γιασεμιά και κληματαριές.
Το ψηλότερο σημείο του Κάστρου βρίσκεται ΒΔ και το ορίζουν τρεις ανεμόμυλοι. Ενας λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του ’80. Μερικά βήματα πιο πάνω είναι η εκκλησία του ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, η Παντοχαρά και ακόμα πιο πέρα στην απώτατη άκρη το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής (ή Χρυσοπηγής), μεταξύ γης και ουρανού.
Στα νότια του Κάστρου, από την άλλη πλευρά του ασφαλτόδρομου, απλώνεται το Χωριό, η νεότερη συνοικία. Παλαιότερα είχε μόνο στάβλους, αχυρώνες και χαμόσπιτα. Οσα από τα λειτουργικά αρχιτεκτονικά στοιχεία άντεξαν, τώρα αναδεικνύονται από τη σύγχρονη αισθητική. Δείτε το δημοτικό σχολείο δωρεά του Ανδρέα Συγγρού και το Λαογραφικό μουσείο που στεγάζεται στο παλιό ελαιοτριβείο. Παρατηρήστε, τέλος, τους ρυθμούς με τους οποίος κυλά η ζωή σε τούτες τις γειτονιές κι αφουγκραστείτε τη εκλεκτική συγγένεια που έχει η ευτυχία με την λιτότητα.