Θεωρείται το επίσημο ιερό του αστικού κέντρου του νησιού κατά την αρχαϊκή περίοδο. Η λατρεία ανάγεται στα Μυκηναϊκά χρόνια (1300 π.Χ.). Ηταν διαχρονικό λατρευτικό κέντρο του Διονύσου στην αρχαιότητα και του Αγίου Γεωργίου στη συνέχεια. Η άσκηση της λατρείας σε ναϊκό οικοδόμημα, η οποία αντικαθιστά την προγενέστερη υπαίθρια, παρακολουθείται σε τέσσερις φάσεις: α) 800 π.Χ.: μονόχωρος ναός από ξυλοπλινθοδομή, β) 730 π.Χ.: επιμήκης τετράκλιτη αίθουσα, γ) πρώιμος 7ος αι. π.Χ.: τρίκλιτος ναός που αποτελεί πρώιμο παράδειγμα μνημειακής ναϊκής πρόσοψης και δ) 580-570 π.Χ.: κατασκευάζεται ο πρωιμότερος λίθινος πρόστυλος ιωνικός ναός στον ελλαδικό χώρο. O εντοπισμός τετράπλευρου στωικού οικοδομήματος που περιέβαλλε το ναό ταυτίζεται με τελετουργικό εστιατόριο και παρέχει σημαντικά στοιχεία για την ιστορία της τελετουργικής εστίασης των ιερών.
Νάξος Το ιερό των Υρίων, στη θέση Λειβάδι
