Aστυπάλαια

Η αρχαιολογική έρευνα έχει εντοπίσει μια πρώιμη κυκλαδική εγκατάσταση στο Βαθύ της Αστυπάλαιας που χρονολογείται από την 3η χιλιετία π.Χ., και στην οποία κατά την ελληνιστική εποχή ανεγέρθηκε πύργος. Ένα σύμπλεγμα θολωτών τάφων στο Σύγκαιρο και το Αρμενοχώρι δηλώνουν την παρουσία των Μινωιτών στο νησί και αργότερα των Μυκηναίων (1500 π.Χ. – 1100 π.Χ.). Κατά τους αρχαίους χρόνους, ο κύριος οικισμός με την ακρόπολη βρίσκονταν στο μεσαιωνικό Κάστρο, στη σημερινή Χώρα της Αστυπάλαιας. Η εγκατάσταση στο χώρο αυτό χρονολογείται τουλάχιστον από τον 8ο αιώνα π.Χ. Επίσης, έχουν εντοπιστεί ευρήματα της ελληνιστικής εποχής. Στο κάστρο του Αϊ Γιάννη βρέθηκαν νεκροταφεία των προϊστορικών και των κλασικών χρόνων. Στους ιστορικούς χρόνους, σύμφωνα με τον Στράβωνα, οι κάτοικοι της Αστυπάλαιας κατέλαβαν το Ροίτειο, μια…

Διαβάστε περισσότερα

Kάσος

Η Κάσος κατά τους προϊστορικούς χρόνους γνώρισε μεγάλη ακμή εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης, αποτελώντας έναν σημαντικό ναυτικό σταθμό για τους πλόες ανάμεσα στην βόρεια Αφρική και τον Εύξεινο Πόντο. Φαίνεται επίσης ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο σαν ένας ενδιάμεσος σταθμός για τις μετακινήσεις από την Φοινίκη και τη δυτική Ανατολία προς την Κρήτη. Η ιστορική της πορεία συνδέθηκε με την Κάρπαθο και την Κρήτη, και έγινε το αναγκαίο πέρασμα αγαθών και ανθρώπων ανάμεσα στις νοτιοανατολικές ακτές της Μικράς Ασίας και τη Κρήτη. Οι Μινωίτες θαλασσοπόροι στα ταξίδια τους προς την Ανατολή ελλιμενίζονταν στη νοτιοδυτική περιοχή της Κάσου, στον υπήνεμο κόλπο του Χελάτρου, όπου και ίδρυσαν «εμπορείο». Τα ευρήματα λίθινων εργαλείων και κεραμικών στην περιοχή αυτή από την Μέση και Ύστερη…

Διαβάστε περισσότερα

Αμοργός

Τα ευρήματα των ανασκαφών που έγιναν κατά καιρούς στην Αμοργό απέδειξαν ότι ήταν ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του κυκλαδικού πολιτισμού από την 3 χιλιετία π.Χ. Η ύπαρξη οχυρωμένων ακροπόλεων, νεκροταφείων και τα διάφορα ειδώλια που βρέθηκαν, μαρτυρούν την πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού. Η γεωγραφική του θέση, το κατέστησε σημαντικό στην πορεία για την εξέλιξη της επεξεργασίας του χαλκού και την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας στο χώρο του Αιγαίου. Η Αμοργός, το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων, βρισκόταν στους αρχαίους δρόμους που οδηγούσαν από την Ιωνία στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μεταξύ του 10ου και 8ου αιώνα π.Χ., κατά τη Γεωμετρική περίοδο, Ιωνες άποικοι έφθασαν στο νησί από τη Νάξο και ίδρυσαν την Αρκεσίνη. Περί τον 7ο αιώνα π.Χ. άποικοι από τη Μίλητο ίδρυσαν…

Διαβάστε περισσότερα

Ανάφη

Την εποχή των ιστορικών χρόνων, αν και οι κάτοικοι ήταν Δωριείς και βρίσκονταν κάτω από την επιρροή της Σπάρτης, η Ανάφη προσχώρησε στην Αθηναϊκή Συμμαχία καταβάλλοντας ετησίως 1000 δραχμές. Μετά την Αλωση της Πόλης το 1204 από τους Φράγκους, περιήλθε στον Μάρκο Σανούδο, ο οποίος την παρεχώρησε το 1207 στον Βενετό Λεονάρδο Φώσκολο. Την εποχή εκείνη το νησί ήταν γνωστό με την παραφθαρμένη ονομασία Namfio. To 1269 ο τρομερός Αναφιώτης πειρατής Ιωάννης Δελοκάβος την απελευθέρωσε από τους Λατίνους, όμως το 1307 βρέθηκε κάτω από την εξουσία του Γιαννούλη Γκοτζαντίνι από τη Μπολώνια. Από το 1397 η Ανάφη αποδόθηκε στον οίκο των Κρίσπι. Με την συνθήκη του 1419 ανάμεσα στους Οθωμανούς και τους Βενετούς, μαζί με τα υπόλοιπα κυκλαδονήσια παρέμεινε στην…

Διαβάστε περισσότερα

Άνδρος

Τα αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν ανθρώπινη εγκατάσταση από την 4η χιλιετία π.Χ στους οργανωμένους οικισμούς του Στρόφιλλα στα δυτικά και του Μικρογιαλίου στα βορειοανατολικά του νησιού. Από το 3000-1600 π.Χ. χρονολογείται ο οικισμός της Πλάκας με την φυσική του οχύρωση. Οχυρές εγκαταστάσεις από τη Μυκηναϊκή περίοδο έχουν επισημανθεί στον Αγιο Νικόλαο, την Παλαιόπολη και το Κόρθι. Κατά τη Γεωμετρική περίοδο η Ανδρος αποτελούσε γέφυρα ανάμεσα στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά, με οχυρωμένους οικισμούς στη δυτική ακτή του νησιού τη Ζαγορά και την Υψηλή Απρόβατο. Από τους Αρχαϊκούς χρόνους μέχρι την Ελληνιστική εποχή η Παλαιόπολη με την ακρόπολη και την κυρίως πόλη της έγινε το πολιτικό κέντρο του νησιού. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η ζωή της συνεχίστηκε μέχρι τον 5ο μ.Χ.…

Διαβάστε περισσότερα

Δήλος

Τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης πιστοποιούν ότι η αρχαιότερη ανθρώπινη εγκατάσταση στη Δήλο εντοπίζεται στην ακρόπολη τoυ Κύθνου, όπου βρέθηκε πρώιμος κυκλαδικός οχυρωμένος οικισμός της 3ης χιλιετίας π.Χ. Ακόμα, στην περιοχή του ιερού φαίνεται ότι αναπτύχθηκε τον 13ο – 14ο αιώνα π.Χ. ένας οικισμός Μινωιτών, σύμφωνα με τις πλάκες από ελεφαντόδοντο που ανακαλύφθηκαν εκεί. Με την εδραίωση της κυριαρχίας των Μυκηναίων στο Αιγαίο συνδέεται η άφιξή τους στο νησί γύρω στα τέλη της 15ης χιλιετίας π.Χ. Την εποχή εκείνη αντανακλά ο μύθος του Μυκηναίου βασιλιά της Δήλου Άνιου που θεωρούνταν γιος του Απόλλωνα και δισέγγονος του Διονύσου. Οι διηγήσεις για τη φιλοξενία του Αγχίση από την Τροία που διασώθηκε από τον γιο του Αινεία, αλλά και ο κατάπλους στο νησί…

Διαβάστε περισσότερα

Ίος

Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν ότι η εγκατάσταση στην Ιο χρονολογείται από την Πρωτοκυκλαδική εποχή και λόγω της γεωγραφικής θέσης της γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη κατά την 3η χιλιετία. Είναι γνωστό ότι την περίοδο της κλασικής εποχής ανήκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία και πλήρωνε αρχικά ως φόρο υποτέλειας στους Αθηναίους ένα τάλαντο. Σύμφωνα με τις ενδείξεις που υπάρχουν η Ιος δεν πήρε μέρος στην συμμαχία εναντίον των Αθηναίων που είναι γνωστή ως «Κοινόν των Νησιωτών». Φαίνεται, όμως, ότι πήρε μέρος όταν επανιδρύθηκε την εποχή των Πτολεμαίων. Μια αναθηματική πλάκα προς τιμή της γυναίκας του Πτολεμαίου Β’ Φιλάδελφου, Αρσινόης, πιθανολογεί ότι πήρε το όνομα Αρσινόη την εποχή εκείνη Κατά τη ρωμαιοκρατία, η Ιος υπαγόταν στην «επαρχία των Νησιών» (Provincia Insularum) και στο νησί στέλνονταν…

Διαβάστε περισσότερα

Καστελλόριζο

Σύμφωνα τους Λατίνους συγγραφείς Τίτο Λίβιο και τον «Ψευδο-Σκύλακα», το Καστελλόριζο εποικίστηκε από τους Δωριείς. Αργότερα κατακτήθηκε από τα Περσικά πλοία και, σύμφωνα με τις υποθέσεις των ιστορικών, κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. ήταν μέρος της επικράτειας του ισχυρού κράτους της Ρόδου, και ειδικότερα του δήμου της Περαίας. Από τους χρόνους εκείνους, ή τις αρχές της ελληνιστικής εποχής, βρίσκεται στα ανατολικά του λιμανιού ο περίφημος Λυκιακός Τάφος. Πρόκειται για έναν λαξευτό στον βράχο ταφικό μνημείο με πρόσοψη που διαθέτει αέτωμα το οποίο στηρίζεται σε παραστάδες με ιωνικές βάσεις και επίκρανα. Οι αρχαιολόγοι βρίσκουν συγγένεια των τυπολογικών του στοιχείων με εκείνα της περιοχής της Λυκίας. Από την εποχή της Ρωμαιοκρατίας έχει διασωθεί αναθηματική επιγραφή που μνημονεύει το όνομα του Σωσικλή Νικαγόρα,…

Διαβάστε περισσότερα

Κάρπαθος

Τους μύθους των αρχαίων επιβεβαιώνει η αρχαιολογική έρευνα στο νησί τοποθετώντας χρονολογικά την πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση γύρω στα 4000-3000 π.Χ. (Ύστερη Νεολιθική- Πρώιμη εποχή του Χαλκού). Την παρουσία των Μινωιτών στην Κάρπαθο (17ος -15ος αιώνας π.Χ.) μαρτυρούν τα ευρήματα του οικισμού τους στα Πηγάδια και τα δυο αγροτόσπιτα που ανασκάφτηκαν στην Αφιάρτη. Ακολούθησε κατά τον 14ο μέχρι τις αρχές του 13ος αιώνα π.Χ. η άφιξη στο νησί των Μυκηναίων, με την παρουσία τους να δηλώνεται από τον λαξεμένο θολωτό τάφο και τα κεραμικά εργαστήρια που βρέθηκαν στα Πηγάδια. Ακρόπολη των Μυκηναίων υπήρχε και στο λόφο του Παλαιόκαστρου στην Αρκάσα. Ο μινωικός χαρακτήρας των ευρημάτων διατηρήθηκε μέχρι τους ύστερους μυκηναϊκούς χρόνους, αφού η Κάρπαθος εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης υπήρξε μια…

Διαβάστε περισσότερα

Κάλυμνος

Οι αρχαιολογικές έρευνες στα τα σπήλαια της Αγία Βαρβάρας και στις Χοιρόμαντρες στην Πόθια, αλλά και στο Δασκαλιό στο Βαθύ, ανάγουν τις απαρχές της ανθρώπινης εγκατάστασης στην Κάλυμνο στη Νεολιθική εποχή και στην εποχή του Χαλκού. Στις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ. ξεκίνησε η λατρεία του Δήλιου Απόλλωνα στο ιερό που βρίσκεται κοντά στη σημερινή Χώρα. Την εποχή των Περσικών πολέμων το νησί βρισκόταν κάτω από την κυριαρχία της βασίλισσας της Αλικαρνασσού, Αρτεμισίας, κόρης του Λυγδάμη. Ο Ηρόδοτος στην «Ουρανία» διέσωσε τη συμβουλή της στον στρατηγό του Ξέρξη Μαρδόνιο να μην ναυμαχήσουν με τους Έλληνες στη Σαλαμίνα, προλέγοντας για την επερχόμενη καταστροφή. Παρόλα αυτά το πλοίο της θρυλικής βασίλισσας αναδείχθηκε από τα αποτελεσματικότερα του περσικού στόλου. Οι αθηναϊκές τριήρεις απελευθέρωσαν…

Διαβάστε περισσότερα

Κέα

Οι αρχαιολόγοι ομιλούν για πρώιμη ανθρώπινη εγκατάσταση στο νησί της Κέας στον όρμο του Αγίου Νικολάου, ενώ κατά τη νεολιθική εποχή εγκαταστάσεις έχουν εντοπιστεί στο ακρωτήριο Κεφάλα. Την εποχή του Χαλκού έχουμε τον οργανωμένο και οχυρωμένο οικισμό της Αγίας Ειρήνης. Η Κέα κατά τους ιστορικούς χρόνους θεωρείτο νησί ιωνικό και ήταν το μοναδικό στις Κυκλάδες το οποίο, σύμφωνα με τους αρχαίους γεωγράφους, είχε τέσσερις αυτόνομες και ανεξάρτητες πόλεις. Αυτές κατά τους αρχαϊκούς χρόνους (7ος- 6ος αιώνας π.Χ.) ήταν η Ιουλίς, η Καρθαία, η Κορρησία (ή Κορρησσός) και η Ποιήεσσα. Οι τέσσερις αυτές πόλεις, με σπουδαιότερη από όλες τη Καρθαία, όπως μαρτυρούν τα νομισματικά ευρήματα, βρίσκονταν σε μεγάλη οικονομική και ηθική ακμή. Ο Αριστοτέλης, μάλιστα, έγραψε ιδιαίτερο βιβλίο για την πολιτεία…

Διαβάστε περισσότερα

Λέρος

Η ανθρώπινη παρουσία στη Λέρο, σύμφωνα με τα ευρήματα γύρω από τους κόλπους του Παρθενίου και της Γούρνας, ανάγεται στην Ύστερη Νεολιθική Εποχή (4η χιλιετία π.Χ.). Ο οικισμός της Κονταρίδας που ανακαλύφθηκε στον νότιο μυχό του κόλπου του Παρθενίου, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, αποτελεί μια από τις λίγες ανθρώπινες εγκαταστάσεις της νεολιθικής περιόδου στα βόρεια Δωδεκάνησα που εντοπίζονται έξω από σπήλαια. Στην περιοχή Δρυμώνα του κόλπου της Γούρνας βρέθηκαν οικιστικά κατάλοιπα από την Ύστερη Νεολιθική και την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Τα ευρήματα οψιανού από την Μήλο και το νησάκι Γυαλί που χρησίμευαν για την επιτόπια κατασκευή εργαλείων και αιχμών για βέλη, μαρτυρούν το πολιτιστικό επίπεδο της εποχής εκείνης. Στο Παλαιόκαστρο του Ξηροκάμπου έχουν βρεθεί ίχνη από κυκλώπεια τείχη που…

Διαβάστε περισσότερα

Νίσυρος

Οι πρώτοι κάτοικοι της Νισύρου, σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη, ήταν οι Κάρες, ο Ηρακλείδης Θεσσαλός οι Κώοι και οι Ρόδιοι. Ο Όμηρος κατέγραψε επίσης τη συμμετοχή τριάντα καραβιών από τη Νίσυρο στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας, υπό την αρχηγία του Φείδιππου και του Άντιφου που ήταν γιοί του Θεσσαλού. Ο Ηρόδοτος σημείωσε τη δωρική καταγωγή των κατοίκων του νησιού που κατέπλευσαν εκεί από την Επίδαυρο. Οι αρχαιολογικές έρευνες στο γειτονικό Γυαλί πιστοποίησαν την ανθρώπινη παρουσία από την Τελική Νεολιθική περίοδο (4η χιλιετία π.Χ.). Φαίνεται ότι το μικρό νησί κατοικείτο εποχιακά από κατοίκους της Νισύρου που ασχολούνταν με την γεωργία και τη κτηνοτροφία. Τους αρχαϊκούς χρόνους η Νίσυρος γνώρισε μεγάλη ακμή όπως φαίνεται από τα ευρήματα του νεκροταφείου του…

Διαβάστε περισσότερα

Τήλος

Ευρήματα από την ανθρώπινη κατοίκηση της Τήλου κατά την Τελική Νεολιθική Εποχή βρέθηκαν στο σπήλαιο Χαρκαδιό στην περιοχή της Μυσσαριάς. Εκεί το 1971 η αρχαιολογική σκαπάνη του καθηγητή Νικόλαου Συμεωνίδη βρήκε οστά από ελέφαντες νάνους που είχαν ύψος 1,20 έως 1,60 μ. περίπου, αλλά και οστά άλλων ζώων που χρονολογούνται από το 7000 π.Χ. Φαίνεται ότι αυτοί οι μικρόσωμοι ελέφαντες προσαρμόστηκαν στο φυσικό περιβάλλον του νησιού, όταν αυτό αποκόπηκε γύρω στο 12000 -8000 π.Χ. εξαιτίας γεωλογικών ανακατατάξεων από την μικρασιατική ακτή. Τα μαστόδοντα αυτά φαίνεται να οδηγήθηκαν στην εξαφάνιση όταν εμφανίστηκαν στο νησί οι πρώτοι άνθρωποι. Επίσης, έχουμε αρχαιολογικές ενδείξεις από την Εποχή του Χαλκού για την παρουσία Μινωιτών στις Λάκκες και τη Γαρίπα και Μυκηναίων στη τοποθεσία Κάστελλος. Στο…

Διαβάστε περισσότερα

Κως

Οι αρχαιολογικές έρευνες στο νησί της Κώ πιστοποιούν την αδιάλειπτη ανθρώπινη κατοίκισή του από την Ύστερη Νεολιθική Εποχή της 5ης χιλιετίας π.Χ. Καταγράφεται επίσης η έντονη παρουσία των Μινωιτών, μέσα στα πλαίσια του ευρύτατου εμπορικού δικτύου που είχαν οργανώσει μεταξύ του 12ου και 14ου αιώνα ανάμεσα στα νησιά του Αρχιπελάγους και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στο λόφο Σεράγια στην νότια άκρη της σημερινής πόλης, η σκαπάνη των ανασκαφέων έφερε στο φώς μια αρχικά μινωική εγκατάσταση που συνεχίστηκε να κατοικείται από τους μυκηναίους (2000-1100 π.Χ.). Θολωτοί τάφοι με πλούσια κτερίσματα της μυκηναϊκής εποχής εντοπίστηκαν στον Ελαιώνα και τη Λαγκάδα. Οι Δωριείς πιθανόν προερχόμενοι από την Αργολίδα κάνουν την εμφάνισή τους στα τέλη του 10ου π.Χ αιώνα, όπως μαρτυρούν τα πλούσια ταφικά ευρήματα…

Διαβάστε περισσότερα

Πάτμος

Τα αρχαιολογικά ευρήματα από κεραμικά και λίθινα εργαλεία στην ακρόπολη στο Καστέλλι που επιβλέπει το λιμάνι της Σκάλας, μαρτυρούν ότι αυτό το τμήμα της Πάτμου είχε συνεχή κατοίκηση από την Μέση και Ύστερη εποχή του Χαλκού (2000 και 1100 π.Χ.) μέχρι τη Γεωμετρική και Αρχαϊκή εποχή. Οι οχυρώσεις του οικισμού αυτού χρονολογούνται από τον 3ο-4ο αιώνα π.Χ., με περαιτέρω ανακατασκευές κατά την ελληνιστική και την ρωμαϊκή περίοδο. Σε αυτές τις εποχές η Πάτμος βρισκόταν στην επιρροή του σπουδαίου λιμανιού της Μιλήτου που διατηρούσε σπουδαία στρατηγική θέση στους εμπορικούς δρόμους της Μεσογείου. Ήταν, δε, ιδιαίτερα χρήσιμη στου Μιλήσιους για τα ασφαλή της λιμάνια στις ανατολικές και δυτικές της ακτές. Μια επιγραφή του 2ου αιώνα π.Χ. μας αποκαλύπτει ότι η Πάτμος ήταν…

Διαβάστε περισσότερα

Κίμωλος

Σύμφωνα με τον Διονύσιο Καλλιφώντα, η Κίμωλος κατά την αρχαιότητα είχε δυο λιμάνια. Η πόλη βρίσκονταν στη νοτιοανατολική ακτή, απέναντι από το νησάκι Αγιος Ανδρέας (ή Δασκαλειό) που ήταν κάποτε ενωμένο με την ακτή, και σήμερα ονομάζεται Ελληνικά. Τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν την ύπαρξη αρχαίας νεκρόπολης με τάφους σκαλισμένους στο βράχο, ενώ θραύσματα αγγείων χρονολογούνται από τη Γεωμετρική και την Αρχαϊκή εποχή (9ος-6ος αιώνας π.Χ.). Στον όρμο της Ψάθας υπάρχουν τα «σύρματα» όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι. Είναι νεώσοικοι λαξευμένοι στους βράχους, δηλαδή λιμενικές εγκαταστάσεις που καλύπτονταν με στέγαστρο και εξυπηρετούσαν τη φύλαξη των πλοίων όταν ανελκύονταν από τη θάλασσα. Ο Αθήναιος από την πλευρά του μας παρέδωσε την πληροφορία ότι οι κάτοικοι της Κιμώλου διέθεταν «ορυκτά ψυγεία», όπου μέσα…

Διαβάστε περισσότερα

Κύθνος

Οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι στη βορειοανατολική ακτή της Κύθνου κοντά στα Λουτρά, βρισκόταν η παλαιότερη ανθρώπινη εγκατάσταση των Κυκλάδων. Η θέση αυτή χρονολογείται στη Υστερη Μεσολιθική περίοδο (8500-6500 π.Χ.). Ευρήματα της Πρωτοκυκλαδικής περιόδου (3η χιλιετία π.Χ.) εντοπίστηκαν στη θέση Σκουριές. Μια επιγραφή στο βάθρο του αγάλματος του Διός στην Ολυμπία μαρτυρεί τη συμμετοχή των Κυθνίων το 480 π.Χ. στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, με μια τριήρη και μια πεντηκόντορο. Σύμφωνα και πάλι με τον Ηρόδοτο, στα νερά του νησιού ναυλοχούσαν τα πλοία της Πάρου περιμένοντας την έκβαση της ναυμαχίας. Κατά την εποχή του πελοποννησιακού πολέμου, η Κύθνος βρέθηκε στο πλευρό των Αθηναίων στην ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς μεταξύ των Αθηναίων και των Σπαρτιατών το 405 π.Χ., που οδήγησε στη συντριπτική ήττα…

Διαβάστε περισσότερα

Σύμη

Τα ευρήματα από την επιφανειακή αρχαιολογική έρευνα στο νησί της Σύμης πιστοποιούν την πρώτη ανθρώπινη εγκατάσταση στη Νεότερη Νεολοθική-Χαλκολιθική εποχή και στην εποχή του Χαλκού. Εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης μέσα στον κόλπο της Δωρίδας, η Σύμη ταύτισε την ιστορική της πορεία με αυτή της γειτονικής Ρόδου και της Κώ. Υπάρχουν ίχνη μινωικής επιρροής από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού στην Δρακούντα, ενώ στο Κάστρο του οικισμού της Σύμης υπάρχουν σημάδια της παρουσίας των Μυκηναίων. Η άφιξη των Δωριέων στα τέλη του 9ου αιώνα π.Χ. συνδέεται με όσα κατέγραψε ο Διόδωρος Σικελιώτης για τον αποικισμό του από Αργείους και Λακεδαιμόνιους. Η Σύμη φαίνεται ότι ανήκε στην αμφικτυονία της «δωρικής εξάπολης» που είχε κέντρο το ιερό του Τριοπίου Απόλλωνα στη Κνίδο.…

Διαβάστε περισσότερα

Χάλκη

Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες για τους Προϊστορικούς χρόνους στο νησί της Χάλκης περιορίζονται σε επιφανειακά ευρήματα στην Τραχεία και στον Πόνταμο που περιλαμβάνουν όστρακα από αγγεία και οψιανό. Στα δυτικά του σημερινού Χωριού που βρισκόταν ο ομώνυμος μεσαιωνικός οικισμός, υπάρχουν τα ίχνη του αρχαίου οικισμού της Χάλκης με την οχυρωμένη ακρόπολη. Η Χάλκη αναφέρεται πρώτη φορά στους ιστορικούς χρόνους σαν μέλος της Α’ Αθηναϊκής Συμμαχίας καταβάλλοντας όπως τα άλλα νησιά συμμαχικό φόρο. Σύμφωνα πάντα με τον Θουκυδίδη πήρε μέρος στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (412 π.Χ.), προσφέροντας ασφαλές καταφύγιο για τον ελλιμενισμό του στόλου της Αθήνας, όταν εκείνος εκστράτευσε εναντίον της Ρόδου που είχε συμμαχήσει με τους Σπαρτιάτες. Η Χάλκη τον 4ο αιώνα π.Χ. έζησε χρόνια ανεξαρτησίας και ακμής, διατηρώντας σχέσεις με την…

Διαβάστε περισσότερα

Μήλος

Η αρχαιολογική σκαπάνη τεκμηρίωσε την ανθρώπινη εγκατάσταση στο νησί της Μήλου από την Μεσολιθική περίοδο (β’ μισό της 8ης χιλιετίας π.Χ). Κατά τη Νεολιθική εποχή υπήρξε εξόρυξη και εξαγωγή του περίφημου οψιανού της Μήλου. Πρόκειται για ένα σκληρό ηφαιστειογενές πέτρωμα με κοφτερές ακμές, που χρησιμοποιήθηκε στη νεολιθική εποχή για την κατασκευή εργαλείων και όπλων. Την πρώιμη εποχή του Χαλκού (3300-2000 π.Χ) χρονολογούνται ευρήματα στον Χάλακα, στο Πηλό και στη Φυλακωπή. Η τελευταία θεωρείται από τους αρχαιολόγους ένας από τους σημαντικότερους οικισμούς του προϊστορικού Αιγαίου. Φαίνεται πως άρχισε να οργανώνεται γύρω στο 2.200 π.Χ, αργότερα απέκτησε τείχη, κτίστηκε κατά οικοδομικά τετράγωνα με δρόμους και αποχετευτικό δίκτυο. Φαίνεται πως ανοικοδομήθηκε ξανά περί το 1550 π.Χ για να καταστραφεί το 1400 π.Χ και…

Διαβάστε περισσότερα

Μύκονος

Τα αρχαιολογικά δεδομένα μας πιστοποιούν ανθρώπινη εγκατάσταση στο νησί της Μυκόνου που χρονολογείται στην ύστερη Νεολιθική εποχή (5η χιλιετία π.Χ.) στη θέση Φτελιά. Επίσης, ένας θολωτός μυκηναϊκός τάφος στη θέση Αγγελικά του 14ου-13ου αιώνα π.Χ., συγκαταλέγεται στους λιγοστούς που ανακαλύφθηκαν στις Κυκλάδες. Η αρχαία πόλη της Μυκόνου ιδρύθηκε από τους Ιωνες τον 11ο αιώνα π.Χ. και ταυτίζεται με την περιοχή της σημερινής Χώρας. Τα ευρήματα φαίνεται ότι συμφωνούν με τις αρχαίες παραδόσεις που θεωρούσαν τους κατοίκους της Μυκόνου Ιωνες που έφθασαν εκεί με αρχηγό τον Ιπποκλή, γιο του Νηλέα και πατέρα του Φοβίου ή Φορβίου. Ο τελευταίος φαίνεται ότι έδωσε το όνομά του στο αρχαίο ακρωτήριο Φορβία, το οποίο σήμερα ταυτίζεται με τον Τούρλο. Ο Σκύλαξ έγραφε ότι η Μύκονος…

Διαβάστε περισσότερα

Νάξος

Η ανάπτυξη και η δύναμη της Νάξου κατά τους αρχαϊκούς χρόνους αντικατοπτρίζεται στα μνημεία της τέχνης. Τα μεγάλα ανδρικά και γυναικεία αγάλματα, όπως η Αρτεμις, το ανάθημα της Νίκανδρης στη Δήλο (650 π.Χ.) και οι κούροι που βρέθηκαν στη Θήρα (τελευταίο τέταρτο 7ου αιώνα π.Χ). Ακόμα εξαίρετο δείγμα του νησιώτικου ιωνικού ρυθμού είναι ο «Οίκος των Ναξίων» στη Δήλο. Στα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα στη Νάξο είχε οργανωθεί μια ολιγαρχική κοινωνία με πολλούς πλούσιους και ισχυρούς ευγενείς. Η ναυτική δύναμή της αναδείχθηκε το 734 π.Χ., όταν ο στόλος της συνέπραξε με τους Χαλκιδείς, ιδρύοντας αποικίες στη Σικελία (σικελική Νάξος). Μετά την εξέγερση του λαού της Νάξου εναντίον των «παχέων» (δηλαδή των ευγενών), την εξουσία πήρε ο τύραννος Λύγδαμις με…

Διαβάστε περισσότερα

Πάρος

Από τον 8ο αιώνα έως και τους Περσικούς πολέμους η Πάρος γνώρισε περιόδους ακμής. Οι πηγές καταγράφουν το ρόλο που έπαιξε στον πόλεμο στο Ληλάντιο πεδίο (7ος-8ος αιώνας). Οι Πάριοι ίδρυσαν αποικία στη Θάσο (680 π.Χ.), ομώνυμη με το νησί πόλη στον Πόντο, αλλά και την Φάρο στην Αδριατική. Σημαντικό ρόλο στην ευμάρεια της Πάρου κατά την αρχαιότητα έπαιξαν τα λατομεία του περίφημου «λιχνίτη», όπως ήταν γνωστό το παριανό μάρμαρο. Στο νησί γεννήθηκαν οι διάσημοι αγαλματοποιοί Σκόπας και Αγοράκριτος και οι ζωγράφοι Νικάνωρ και Αρκεσίλαος. Πάριος ήταν και ο μεγάλος λυρικός ποιητής Αρχίλοχος. Με το νησί συνδέεται και το περίφημο «Πάριον Χρονικό» ή «Μάρμαρον». Πρόκειται για μια ελληνική επιγραφή, γραμμένη στην αττική διάλεκτο από άγνωστο συγγραφέα, κατά την εποχή του…

Διαβάστε περισσότερα

Ρόδος

Η προνομιακή γεωγραφική θέση της Ρόδου και το εύφορο έδαφός της υπήρξε ο κύριος λόγος της συνεχούς κατοίκησης του νησιού από τη Μέση Νεολιθική περίοδο της 6ης χιλιετίας π.Χ. Αρχαιολογικά ευρήματα ανθρώπινης παρουσίας από τα σπήλαια στη ΒΑ πλευρά του νησιού, χρονολογούνται στην Ύστερη και Τελική Νεολιθική περίοδο (5300-3400 π.Χ. Επίσης ένας οικισμός της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού από τα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ. έχει ανασκαφεί στη θέση Ασώματος, ανάμεσα στη Κρεμαστή και το Παραδείσι. Η ανακάλυψη εντυπωσιακών κτιρίων – μεγάρων με ιδιαίτερης σημασίας ευρήματα, μας παραπέμπει στις στενές σχέσεις του οικισμού με την απέναντι μικρασιατική ακτή. Στην γόνιμη πεδιάδα της Ιαλυσσού, στη θέση Τριάντα, ήρθε στο φώς ένας οικισμός της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2000-1600 π.Χ.) που έχει…

Διαβάστε περισσότερα

Σαντορίνη

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, η ατείχιστη αρχαία πόλη της Θήρας ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. από Δωριείς της Λακωνίας και πιθανόν της Βοιωτίας στο λόφο του Μέσα Βουνού. Η πόλη διατηρήθηκε και κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους (3ος -2ος αιώνας π.Χ.). Η Θήρα παρέμεινε ακμαία αφού, όπως μαρτυρεί ο Ηρόδοτος, ο βασιλιάς Γρίνος οργάνωσε στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ. τον αποικισμό των Θηραίων στην Κυρήνη της Λιβύης. Η πόλη αυτή γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και ήταν η πατρίδα του ποιητή Καλλίμαχου. Στο νησί λατρεύονταν ο Απόλλωνας Καρνείος, ο Ασκληπιός, ο Ερμής, ο Ηρακλής και ο Διόνυσος. Στις ανασκαφές του 1898 από τον Hiller von Gaertringen βρέθηκε ο ναός του Καρνείου Απόλλωνα, το Ηρώον του Θήρα, το αρχαίο θέατρο, το Εφηβείο και…

Διαβάστε περισσότερα

Σέριφος

Η ανθρώπινη παρουσία στο νησί της Σερίφου χρονολογείται από την 3η χιλιετία π.Χ., κατά την Πρωτοκυκλαδική περίοδο. Υπάρχουν και ευρήματα κατοίκησης κατά τη Μυκηναϊκή εποχή. Μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα είχε μοναρχικό πολίτευμα και οι κάτοικοί του φαίνεται ότι ήταν Αιολείς από τη Θεσσαλία. Στη Σέριφο έφθασαν και Ιωνες με αρχηγό τον Ετέοκλο. Οι κάτοικοί του συμμετείχαν στην Α’ Αθηναϊκή Συμμαχία και ακολούθησαν το δημοκρατικό πολίτευμα. Στους Μηδικούς πολέμους αρχικά στήριξαν τους Πέρσες με δεκατρείς τριήρεις, αλλά τελικά συμπαρατάχθηκαν το 480 π.Χ με τους Αθηναίους στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, στέλνοντας μαζί με τους Κύθνιους και τους Σίφνιους μια πεντηκόντορο. Συμμετείχαν, επίσης, στη μάχη των Πλαταιών το 479 π.Χ. στο πλευρό της Αθήνας Από το 363 π.Χ. μέχρι το 308 π.Χ.…

Διαβάστε περισσότερα

Σύρος

Την Πάρο κατέλαβαν οι Σάμιοι τον 6ο αιώνα π.Χ, εποχή κατά την οποία γεννήθηκε ο σπουδαίος φυσικός φιλόσοφος Φερεκύδης, μαθητής του Πιττακού που έγινε δάσκαλος του Πυθαγόρα όταν βρέθηκε στη Σάμο. Η τοπική παράδοση, μάλιστα, δείχνει στην ανατολική πλευρά του νησιού τη σπηλιά στην οποία λέγεται ότι έζησε ο φιλόσοφος. Υπάρχει και μια άλλη τοποθεσία που συνδέεται με τον Φερεκύδη στη θέση Αληθινή ανάμεσα στην Ερμούπολη και την Ανω Σύρο. Την εποχή των Μηδικών πολέμων η Σύρος καταλήφθηκε από τους Πέρσες, αλλά το 478 π.Χ. βρέθηκε στην Αθηναϊκή Συμμαχία καταβάλλοντας φόρο στους Αθηναίους. Διατήρησε, όμως, την αυτονομία της έχοντας δική της βουλή και γερουσία. Στο νησί όπως μαρτυρούν τα νομίσματα που βρέθηκαν, λατρεύονταν ο Ποσειδώνας Ασφάλιος, η Αμφιτρήτη, η Αθηνά,…

Διαβάστε περισσότερα

Σίφνος

Οι αρχαιολόγοι χρονολογούν τις πρώτες οικιστικές εγκαταστάσεις σε παράκτιες περιοχές της Σίφνου στο δεύτερο μισό της 3ης χιλιετίας π.Χ. Ενα εξαιρετικό δείγμα μυκηναϊκής οχύρωσης στις Κυκλάδες είναι η ακρόπολη του Αγίου Ανδρέα, νότια της Απολλωνίας, που χρονολογείται από το 1300-1100 π.Χ Οι οχυρώσεις του οικισμού φαίνεται ότι ανακαινίστηκαν στη διάρκεια των Γεωμετρικών χρόνων, στην Κλασική και στην Ελληνιστική εποχή. Η αρχαία πόλη της Σίφνου κτίστηκε στο λόφο του Κάστρου και φαίνεται ότι κατοικήθηκε κατά την Εποχή του Χαλκού (3200-1100 π.Χ.). Το νησί εποικίστηκε γύρω στα 1000 π.Χ. από Ιωνες της Αττικής και, σύμφωνα με τον Στέφανο Βυζάντιο, ο Αλκήνωρ ήταν ο ηγεμόνας της ιωνικής αποικίας. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει ότι εκτός από τη Σίφνο, στο νησί υπήρχαν και οι πόλεις…

Διαβάστε περισσότερα

Σίκινος

Στη Σίκινο εγκαταστάθηκαν Ιωνες, όπως μαρτυρούν οι επιγραφές που βρέθηκαν, ενώ τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν συνεχή ανθρώπινη εγκατάσταση από την μυκηναϊκή εποχή Η Σίκινος ήταν μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας και ο φόρος που κατέβαλε δεν ξεπερνούσε τις χίλιες αττικές δραχμές. Ηταν μια οργανωμένη πολιτεία και Σόλωνας την ανέφερε συχνά ως παράδειγμα στους Αθηναίους. Στο νησί λατρευόταν ο Απόλλων ο Πύθιος, ο Ερμής ο Αγοραίος και ο Διόνυσος ο Σαβάζιος. Την εποχή της ρωμαϊκής κατάκτησης φιλοξενούσε εξόριστους. Περιήλθε στην κυριαρχία των Φράγκων (1207-1262) και απετέλεσε μέρος του Δουκάτου της Νάξου. Οι βυζαντινοί ανακατέλαβαν το νησί το 1262, και το 1307 μέχρι το 1464 βρέθηκε κάτω από την εξουσία αρχικά του ισπανικού οίκου Ντακορώνια. Την εποχή της Φραγκοκρατίας ονομαζόταν και Σίκανδρος,…

Διαβάστε περισσότερα

Τήνος

Το 776 π.Χ. η Τήνος βρισκόταν υπό την εξουσία της ισχυρής τότε Ερέτριας. Η Αθήνα έλεγχε την Τήνο το 650 π.Χ. και το 505 π.Χ. βρέθηκε στην εξουσία του τυράννου της Μιλήτου, Αρισταγόρα. Κατά τα χρόνια των Μηδικών πολέμων υπέκυψε στους Πέρσες. Ομως, τις παραμονές της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, μια τηνιακή τριήρης στην οποία αρχηγός ήταν ο Παναίτιος ο Σωσιμένεος, αυτομόλησε και αποκάλυψε στους Ελληνες τα σχέδια του περσικού στόλου. Γι’ αυτό, μετά το τέλος των πολέμων, το όνομα της Τήνου γράφτηκε στον τρίποδα που αφιέρωσαν οι Ελληνες στους Δελφούς. Το νησί συμμετείχε και στη μάχη της Χαιρώνειας το 479 π.Χ. Το 478 π.Χ. συμμετείχε στην Αθηναϊκή Συμμαχία και πλήρωνε φόρο αρχικά 3 ταλάντων, ο οποίος λίγο αργότερα ανέβηκε σε…

Διαβάστε περισσότερα

Φολέγανδρος

Στη Φολέγανδρο έφθασαν κατά καιρούς Λέλεγες, Κάρες, Φοίνικες, Δωριείς και Ιωνες. Διάφορες επιγραφές που βρέθηκαν ενισχύουν την υπόθεση ότι οι κάτοικοί του ήταν μάλλον Δωρικής καταγωγής. Τον 5ο αιώνα π.Χ συμμετείχε στη συμμαχία που ίδρυσαν οι Αθηναίοι μετά το τέλος των Περσικών πολέμων. Σε μια επιγραφή σημειώνεται ότι η Φολέγανδρος ως υποτελές νησί πλήρωνε το 425 π.Χ φόρο στους Αθηναίους. Οπως μαρτυρούν οι πηγές, εδώ λατρεύονταν η Αρτεμις η Σελασφόρος και ο Απόλλωνας ο Προστατήριος. Μετά τη νίκη του Φιλίππου επί των Αθηναίων στη Χαιρώνεια το 338 π.Χ, η Φολέγανδρος μαζί με τα υπόλοιπα κυκλαδίτικα νησιά πέρασε στην εξουσία των Μακεδόνων και αργότερα των Πτολεμαίων, των διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κατά τη ρωμαϊκή εποχή έγινε τόπος εξορίας. Μετά την Δ’…

Διαβάστε περισσότερα